málþing til heiðurs Sigríði Sigurðardóttur safnstjóra

Ég er að fara á málþing til heiðurs Sigríði Sigurðardóttur safnstjóra Byggðasafns Skagfirðinga til tuttugu ára. Á meira að segja að flytja nokkur orð en veit varla hvar ég á að byrja né enda því það væri svo margt hægt að segja um Sirrí, hennar störf og hennar miklu hæfileika til að virkja fólk með sér til góðra verka. Þetta gæti orðið langt málþing en örugglega ekki leiðinlegt! Ég er að spá í að hafa þetta lokaorðin í mínu framlagi:

Við getum kallað þá málsvörn hlutanna sem Sirrí er fremst meðal jafningja í einhverjum hversdagslegum fagheitum eins og minjavarsla, rannsóknir, safnastarf, safnfræðsla, kennsla, miðlun menningararfs. Gleymum því samt ekki að þetta er öðrum þræði boðun, boð um að vera með í leiknum, boð um að sjá veisluna, hafa hana í farangrinum og vera þannig í fylgdarliðinu sem ber menningararfinn mann fram af manni á höndum sér. Þetta starf verður aldrei hversdagslegt í meðförum fólks sem vinnur af skilningi á erindi sínu við sögu og samtíma, fólki sem hefur sín markmið skýr fyrir hugskotssjónum og útiljósið alltaf kveikt ef einhvern hlut skyldi bera þar að garði í byljum tímans.