vont mál

Ég er ekki jafn stolt af afstöðu Samtaka ferðaþjónustunnar gagnvart því að fyrirtæki hafi leyfi til að meina aðgang hópum sem þau telja að geti skaðað ímynd sína og ég er af Bændasamtökunum og Hótel Sögu. SAF er að stinga höfðinu í sandinn gagnvart alvarlegu vandamáli sem margir áfangastaðir glíma við; kynlífsferðamennsku. Allir kannast við það orð sem fer af Thailandi sem kynlífsáfangastað, meðal annars því að barnaníðingar venji komur sínar þangað.

Því miður hefur markaðssetning sérstaklega á Reykjavík, verið mjög tvíræð svo ekki sé meira sagt og orkað tvímælis samanber hörð viðbrögð við auglýsingaherferðinni One night stand og dirty weekend hér um árið.  Slík ímynd verður ekki auðveldlega afmáð, til þess þarf sterk viðbrögð og við skulum vera alveg óhrædd við að byrgja brunninn áður en barnið er dottið ofan í. Borgarstjórn og þingmenn gerðu rétt í að lýsa andstöðu sinni, ferðaþjónustan sem atvinnugrein ber með sinni markaðssetningu mikla ábyrgð gagnvart ímynd Íslands og hún þarf skýr skilaboð frá samfélaginu um hvað er við hæfi.

Það hefur borið á því að fólk reyni að líta framhjá því hvers eðlis koma þessa ákveðna hóps var. Þröstur Haraldsson gerir ágæta grein fyrir því í forsíðugrein í Bændablaðinu hvernig smám saman var dregið í land og reynt að fela hvað snowgathering.com stendur fyrir. Upphaflega var það kynnt sem kaupstefna, síðan hvataferð og svo bara svona vetrarferð fólks sem alveg óvart starfar allt í klámiðnaðinum... 

Ef einhver er enn í vafa um hverskonar starfssemi þarna er um að ræða bendi ég á úttekt í Vefritinu http://www.vefritid.is:80/index.php/greinasafn/allt-sem-er-djupt-og-dimmt-i-heiminum/ Svo eru það þeir sem vilja nú meina að þessi andstaða við klám sé nú bara eins og hver önnur hýstería, þetta sé bara lítið klám og litlir klámkallar þessir Hjörleifssynir. Það er bara ekki málið, málið snýst um að fyrirtækið Hótel Saga á sér ákveðinn markhóp sem það höfðar til með ímynd sinni. Það hverjir eru gestir hótelsins er stór hluti af þessari ímynd; einn markhópur getur hreinlega útilokað annan. Hótel Saga hefur greinilega ekki á stefnuskrá sinni að verða þekkt sem sleazy hotel af þeirri afspurn sem snowgathering.com hefði í för með sér og ég furða mig á að SAF skuli ekki styðja þá stefnu.

Það er ótrúlegt að heyra fólk túlka ákvörðun hótelsins sem skerðingu á ferðafrelsi, um það er auðvitað ekki að ræða. Það getur hver sem er komið til Íslands nema að lögregla og tollyfirvöld standi viðkomandi að því að gera það á einhvern hátt með ólögmætum hætti. Fyrirtæki hafa hinsvegar fullan rétt til og eiga að setja sér stefnu og vinnureglur um aðgang að sinni þjónustu. No shoes no shirt no service er algeng aðvörun á veitingastöðum í Bandaríkjunum. Á börunum í Tallin má víða sjá eftirfarandi: We reserve the right to refuse stag parties admittance - við áskiljum okkur allan rétt til að meina steggjapartíum aðgang. Hótel Saga hefur líka sinn standard og ekkert nema gott um það að segja.

heilbrigð skynsemi - kominn tími á að nota hana!

Flott framtak www.heilbrigd-skynsemi.blog.is Það veitir ekki af að spá í hlutina útfrá því sjónarmiði að finna lausnir, en því miður festast stjórnmálamenn oft í því fari að hafa skoðanir en gleyma að þeirra hlutverk er að leysa málin. Afleiðingin er að þeir lemja hver á öðrum með sínum hreinu línum sem eiga að gilda alltaf allstaðar en virða ekki þá einföldu staðreynd að stjórnmál eru mannleg samskipti. Í stjórnmálum þarf að leysa ágreining rétt eins og þess þarf innan fjölskyldu, á leikskólanum og á vinnustöðum fullorðins fólks. Kreddur og klisjur eru ekkert til að byggja lausnir á, til þess þarf tillögur, umhugsun, samtal og málamiðlanir. Já ég sagði málamiðlanir, um það snýst lífið að finna leiðir til að mæta ólíkum hagsmunum og sætta ólík sjónarmið. Hvort sem hagsmunirnir varða hvað á að vera í kvöldmatinn eða hvaða efnahagsstefnu á að reka. Það getur verið flókið og erfitt, lífið er bara ekki einfalt og stjórnmál ekki heldur. Þeir sem halda öðru fram eru í besta falli að blekkja sjálfa sig, í versta falli að ljúga.

flott grein hjá þér Erna - uppúr glerþakinu!

Ég bið alla jafnréttissinna að lesa greinina hennar Ernu Indriðadóttur í Mogganum í dag - það er komið hingað og ekki lengra á að taka því með þögninni að það sé einhver kvenlægur misskilningur að kona geti leitt stjórnmálaflokk og/eða ríkisstjórn. Þetta tal sem er búið að vera í fjölmiðlum er bara dæmigert fyrir hvernig er reynt að gera lítið úr konum sem forystumönnum. Það standa öll spjót á Ingibjörgu Sólrúnu, að sjálfsögðu. Í fyrsta lagi ætla karlarnir nú ekki að hleypa henni uppá pall, í þeirra huga er staður kvenna við hlið karlanna sem ritarar, varaformenn og hjálparhellur en aldrei í forystu. Í öðru lagi vegna þess að henni tekst oftar en öðrum leiðtogum að segja eitthvað sem munað er eftir, koma með nýtt innslag. Man einhver eftir því hvað Steingrímur og Össur segja í verðlaunaræðunum sínum á þingi? Eiga þeir einhverja Borgarnesræðu eða nýtt hugtak í íslenskum stjórnmálum á borð við samræðustjórnmál? Ég bara held ekki.

hvað er í gangi í pólitíkinni?

Finnst fólki sem er búið að líða fyrir stefnu núverandi ríkisstjórnar það virkilega vænlegast til árangurs að tvístra liði sínu í nokkur sérframboð byggð á afmörkuðum baráttumálum?

Munu aldraðir og öryrkjar ná meiri styrk með því að verða smáflokkur heldur en með því að styðja þá flokka sem hafa jafnrétti og mannréttindi á sinni stefnuskrá - hafa Helgi Hjörvar, Jóhanna Sigurðardóttir, Ásta Ragnheiður, svo ég nefni nú bara þingmenn samfylkingar af handahófi ekki verið að berjast fyrir hagsmunum þessa hóps? Er ekki nær að krefjast réttar síns í flokkunum, ég sé ekki betur á myndum af fundum stjórnmálaflokka að þar séu aldraðir og öryrkjar.

Finnst Ómari og Andra Snæ virkilega líklegt að þeir muni fá þann stuðning og hugarfarsbreytingu sem þarf í öllum stjórnmálaflokkum með því að stilla sér upp sem enn einum flokknum? Því eins og kom fram í máli Ómars í útvarpinu áðan þá getur flokkur eða framboð ekki verið bara á grundvelli eins málaflokks. Þannig að þeirra Framtíðarland yrði þá eitthvað annað land en Fagra Ísland eða hreinlínulandið Vinstri grænna, hvað þá heldur land hægrigrænna.

Það heyrist jafnvel talað um kvennaframboð, en er ekki kona að sækjast eftir embætti forsætisráðherra? Er betra að kjósa sérframboð kvenna með takmarkaða möguleika á pólitískum völdum heldur en að kjósa hana? Vorum við ekki búin að prófa það? Það skipti jafnréttisbaráttu íslendinga máli þegar kona var kosin forseti, það mun skipta máli að hafa konu sem forsætisráðherra. Ekki bara í stuðningsliðinu sem þingmann, ritara, varaformann eða framkvæmdastjóra þingflokks heldur í forystu.

Ég held að öll þessi sérhyggja í stjórnarandstöðu muni bara leiða eitt af sér; úrval af hækjum fyrir flokkinn sem enn er stærstur stjórnmálaflokka í landinu. Það myndi þýða óbreytta stjórnarstefnu og er það það sem aldraðir, öryrkjar, feministar og náttúruverndarsinnar vilja?