meira af þessum fundi

er að finna hér

úps - hvað sagði ég?

skyldi ég hafa sagt eitthvað hneykslanlegt í fyrirlestrinum í gær? Getur verið einhver önnur ástæða fyrir að það eru mörg ósvöruð símtöl frá útvarpinu á símanum mínum? Nema náttúrlega ég hafi sagt eitthvað að viti, hver veit? Það kemur kannski í ljós í Speglinum á eftir.

dagurinn byrjar dásamlega

sól skín í heiði - en það var svolítið svalt í morgunsárið. Forsetahjónin lentu á Alexandersflugvelli við Sauðárkrók í morgun og þar tók ungt fólk á móti þeim - og eins og sést á myndinni með þessari frétt endurgalt Dorrit þeirra hlýlegu móttökur.

ég vildi vera á Akureyri

á morgun. Það er reyndar svolítið framandi tilfinning, viðurkenni það að mér líður nú allajafna betur í næstu sveit eða fyrir vestan eins og þeir segja fyrir norðan. Það er ekki bara útaf því hvað mælist mikið jafnrétti á Akureyri, nei þetta er einsog hver önnur sólarhringspest og tengist því að á morgun verður merkilegt málþing við Háskólann á Akureyri um íslensku í háskólum. Það er reyndar ekkert svo jafnréttislegt, það tala bara kallar þar en þeir munu tala um mikilvægt mál - íslenskuna sem samskiptamál í fræðaheiminum. Veitir kannski ekki af, á auglýsingaborðanum á þessum miðli má m.a. lesa eftirfarandi skilaboð frá íslenskum háskóla; taught completely in english og ég tók eftir því þegar ég var að tékka á dagskrá málþingsins góða sem ég kemst því miður ekki á, að slóðin á vef Háskólans á Akureyri er www.unak.is sem stendur væntanlega fyrir University in Akureyri. Sú skoðun er víða uppi nú um stundir að það sé miklu betra á tímum hnattvæðingar að nota ensku sem samskiptamál. Það á við þegar viðmælendur eiga það mál eitt sameiginlegt - en enskan er bara eitt af þeim málum sem við höfum til að hugsa á. Það að hugsa á fleiri en einu tungumáli er ekki bara spurning um þýðingu hugtaka og hugmynda heldur er það skapandi, býður uppá fleiri sjónarhorn og þarmeð fleiri túlkunar og mögulegan skilning. Tungumál er menningararfur - okkur var trúað fyrir þessu tungumáli, við fengum það í vöggugjöf og það er okkar mál.

vinnufélagarnir

eru að standa sig, Mette Mannseth og Þórarinn Eymundsson í fyrsta og öðru sæti í KS deildinni. Líf og fjör á hrossabraut þessa dagana og í gærmorgun mætti ég reiðkennslumeistaranum Eyjólfi Ísólfssyni á leiðinni í vinnuna. Sem er ekki í frásögur færandi nema að hann var með stóran bolta í fanginu, svona leikfimibolta svo ég spurði náttúrlega hvort hann væri farinn að stunda Fit Pilates. Nei, það var nú ekki ástæðan þó okkur þætti það óneitanlega skemmtileg tilhugsun en málið er að reiðkennararnir eru að nota boltana til að kenna nemendum meira um jafnvægi. Ég held að þetta sé bráðsniðugt - alla vega gerði ég þá uppgötvun í mínum fyrsta Fit Pilates tíma að það er líklega ekki bara hún Grána mín sem er misstyrk...

að vera þar sem hlutirnir gerast

er ótrúlega spennandi og það hefur varla verið dauð stund þessi tíu ár sem ég hef tekið þátt í að byggja upp hinn smáa en knáa háskóla á Hólum! Áður starfaði ég við Myndlista- og handíðaskóla Íslands og fylgdi honum eftir inní Listaháskóla Íslands - en á þeim tímamótum var sama þróun í fullum gangi á Hólum og þangað leitaði hugurinn heldur. Kannski vegna þess að það er meiri ögrun að byggja upp háskóla í dreifbýli en borg? En ekki síst vegna þess að hér bauðst mér það tækifæri að beina kröftunum að því að byggja upp rannsóknir og kennslu á sviði sem er að verða sífellt mikilvægara í menningu samtímans - ferðamálum. Ekki nóg með að þetta sé ein helsta atvinnu- og útflutningsgrein landsins - ferðamennska er einn sterkasti menningarstraumur samtímans, lykilþáttur í lífsstíl okkar auk þess að markaðssetning áfangastaðarins Íslands er í sterku samspili við sjálfsmynd þjóðarinnar. Því síðarnefnda eru stjórnvöld að átta sig á, sem sést til dæmis í þeirri vinnu sem lögð hefur verið í að leita að kjörorðum til að kynna Ísland á alþjóðavettvangi. Þau kjörorð sem voru kynnt í gær Kraftur, frelsi, friður höfðuðu strax til mín og þegar ég var að ganga í vinnuna í morgun áttaði ég mig á hversvegna: Ég upplifi þau hér í mínu daglega lífi og starfi.

Lítill háskóli í mikilli sókn

já, hljómar þetta ekki bara vel?

Kraftur, frelsi, friður - er það ekki bara. Hvernig snýr þetta svo á erlendum tungumálum? Freedom, power, peace? Kraft, fred og frihed?

Stefnt að samræmingu kynningarstarfs

hundalíf fjölmiðlanna

Birgir Guðmundsson varpaði fram þeirri áhugaverðu spurningu á ráðstefnu hér við Háskólann á Hólum um helgina hvort varðhundar almannahagsmuna (þ.e. fjölmiðlar) gelti síður í litlum samfélögum. Þar var hann að velta því fyrir sér hvort héraðsfréttamiðlar væru of nánir umhverfi sínu til að vera varðhundar. Það hvarflaði að mér að etv. væri þetta of þröngur skilningur á hundalífi fjölmiðilsins; lókalmiðillinn er kannski meira heimilishundur en varðhundur og Birgir benti þá á að hann geltir líklega síður að húsbændum sínum. En það gildir ef til vill ekkert síður um stærri fjölmiðla - eða hvað?

Það sem ég var að pæla í sambandi við heimilishundinn var nú ekki bara geltið - hundavinir vita auðvitað að þeir tjá sig á ýmsa aðra vegu. Þeir setja upp hundshaus, urra, bíta, dingla skottinu, flaðra, sleikja - ég get svarið að ég hef séð hund brosa. Þeir hafa þar að auki hin ýmsu hlutverk; sækja, smala, leita, verja, berjast, leiða og fylgja. Það er nú kannski of í lagt að ætla heimilishundinum það hlutverk fjölmiðla sem Birgir nefndi í sínu erindi samfélagssmíði. En væntanlega býr sá draumur að baki því að halda heimilishund að hann verði til gagns og gleði; ánægður, feldstrokinn, tryggur vinur sem dregur fram það besta í fjölskyldunni og heimilislífinu. Það má kannski líkja því einskonar samfélagssmíði að halda hund.

Auðvitað er sú smíð kannski ekki alltaf völundarsmíð, það getur verið að ábyrgðin á hundahaldinu lendi á fárra höndum og af hljótist missætti á heimili en það er náttúrlega ekki hundinum að kenna. Svo er því oft haldið fram að hundur líkist húsbónda sínum. Það er því áleitin spurning afhverju fjölmiðlahundinum er frekar lýst sem vondum hvutta sem hundelti fólk og við er því búist að varðhundur almannahagsmuna gelti, urri og bíti fremur en að hann þefi, grafi og leiti svo dæmi sé nefnt. Að ekki sé nú minnst á þá tilhneigingu fjölmiðlahvuttans að elta skottið á sjálfum sér. Það er sannarlega að fleiru að huga en varðstöðunni í hundahaldi fjölmiðlunar.

allt í blóma

heima hjá mér þessa stundina, stofublómin tóku óvænt uppá að blómstra, hafa líklega fundið á sér að það væri von á gestum og viljað gera sitt til að flikka uppá heimilið.

Geir mun tjá sig

- hvernig ætli sú tjáning verði? Í tali eða tónum, verður hún leikræn? Mun hann tjá þjóðinni ást sína eða bönkunum hug sinn eða verður þessi tjáning kannski ekki á tilfinningalegu nótunum?

Orðalag fréttarinnar hefur líklega vakið hjá mér falskar vonir um að það gerist eitthvað annað og meira en að Geir muni tala við fjölmiðlana.

Blaðamannafundur boðaður að loknum ríkisstjórnarfundi