ég er í fjallaþorpi

litlu, fallegu fjallaþorpi sem er að taka á sig haustblæ. Ég ætla að vera hérna áfram. Í garðinum bakvið næsta hús frýsa tveir brúnir hestar, síðustu ferðamennirnir eru að taka myndir af húsinu á móti - sem er dæmi um forna byggingalist, dómkirkjuklukkurnar hringja til messu og kvöldbæna, ég kemst ekki yfir að nýta öll berin á runnunum eða fara til berja í fjallinu. Það vantar þó það, sem oft sést á póstkortum af svona fallegum fjallaþorpum; gamla fólkið sitjandi á bekk. Það er að vísu bekkur í Biskupagarðinum, en elsti íbúinn er bara rúmlega sextugur og má ekkert vera að því að sitja á bekknum og horfa á sér yngra fólk að leik og störfum. Þetta er nefnilega ekki þorp þar sem sama fjölskyldan býr mann fram af manni, þetta er háskólaþorp þar sem fólk hefur komið í 9 aldir til að læra og vinna en halda svo eitthvað annað. Ungt fólk, vinnukonur og vinnumenn, ráðsmenn og ráðskonur, skólapiltar og nú í seinni tíð háskólanemar af báðum kynjum komu hingað. Sagan segir að það séu ófáar fjölskyldurnar, sem var stofnað til hérna gegnum tíðina. Ég hef heyrt því haldið fram að öll þessi þjóð geti rakið ættir sínar til eins af biskupunum sem hér voru í kaþólskum sið, hvort sem það er nú rétt. Það er ekki nema von að haft sé á orði að fara heim að Hólum.

Athugasemdir

[Jón Þór Bjarnason, 2.9.2007 kl. 20:33]

Skemmtileg stemningsfull skrif með sögu- og menningarívafi eins og þér einni er lagið... ég hvarf aftur í tímann við lesturinn :)

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 6.9.2007 kl. 16:20]

Já ég hef komið heim að hólum, það var virkilega notalegur staður.  Gaman að þessari lýsingu hjá þér. 

[Þórður Ingi Bjarnason, 7.9.2007 kl. 12:47]

Það er gott að vera hér á Hólum í menningar og sveitasælu.